Το  Friends stories αποτελεί μια νέα ενότητα στο blog μου, που δεν είναι ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο από αυτό που μαρτυράει το όνομα της. Ιστορίες φίλων. Έχω ζητήσει λοιπόν, από τους απανταχού ταξιδιάρηδες,  να μου εξιστορήσουν μια ταξιδιωτική τους εμπειρία.  Δεν έχει σημασία αν η ιστορία αυτή είναι αστεία ή περίεργη, σημασία έχει να αφεθούμε και να  ταξιδέψουμε μαζί τους, κάθε φορά σε διαφορετικό σκηνικό.

Η Κατερινα και το GPS!

 Το σκηνικό μας αυτή τη φορά μεταφέρεται στην πόλη του Βαλς. Η Κατερίνα Κουκουρδίνου από τη Θεσσαλονίκη, βρέθηκε πριν λίγους μήνες στη Βιέννη και ήρθε αντιμέτωπη με μια περιπέτεια βγαλμένη από τους χειρότερους εφιάλτες κάθε ταξιδιώτη. Να χάσει δηλαδή το λεωφορείο της επιστροφής. Τελικά κατάφερε να επιστρέψει στον αρχικό της προορισμό; Ελάτε να απολαύσουμε την ιστορία.

"Το τελευταίο μου ταξίδι στο εξωτερικό, πριν εμφανιστεί ο γνωστός covid-19, ήταν στην πρωτεύουσα της Σλοβακίας, την Μπρατισλάβα. Ωραία πόλη η Μπρατισλάβα, μικρή και ήρεμη, αν αφιερώσεις δύο ολόκληρες μέρες την έχεις δει σχεδόν όλη. Επίσης, απέχει μόλις μια ώρα από τη Βιέννη με λεωφορείο και εννοείται πως το εκμεταλλεύτηκα κάνοντας και εκεί μία στάση. Η βόλτα, λοιπόν, στην πόλη των βασιλιάδων ήταν ίσως το highlight του ταξιδιού, όχι όμως λόγω της ομορφιάς της αλλά κυρίως λόγω του συμβάντος που θα σου διηγηθώ παρακάτω.

 Φτάνοντας λοιπόν στη Μπρατισλάβα με τη φίλη μου, συμφωνήσαμε ότι τη δεύτερη μέρα θα πηγαίναμε μια ημερήσια εκδρομή στη Βιέννη. Όπως προείπα θέλαμε να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι χιλιομετρικά ήταν τόσο κοντά οι δύο πόλεις μεταξύ τους. Ξυπνήσαμε λοιπόν την επόμενη μέρα πρωί πρωί, να μην ήταν 6 -7 η ώρα και πήγαμε στη στάση για να πάρουμε το λεωφορείο. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι είχαμε ήδη πληρώσει εισιτήρια και για να πάμε και για να γυρίσουμε.

 Όμορφη η Βιέννη, αριστοκρατική. Είχαμε κανονίσει να φύγουμε με το τελευταίο λεωφορείο για να μπορέσουμε να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε, ομολογώ πως φάγαμε πολύ περπάτημα και αρκετή κούραση. Όταν άρχισε σιγά σιγά να νυχτώνει θεωρήσαμε ότι θα ήταν καλύτερο να βρισκόμασταν κάπου κοντά στη στάση του λεωφορείου για να μην τρέχουμε τελευταία στιγμή.

 Είχε πάει 10 κι εμείς σε μία ώρα θα έπρεπε να είμαστε στο λεωφορείο.  «Εντάξει, προλαβαίνουμε άνετα» είπαμε. Ξαφνικά εκεί που περπατάμε αρχίζει να ρίχνει "καρεκλοπόδαρα" και να κάνει τρομερό κρύο. Δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω το πως γίναμε. Αγχωθήκαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε, καθώς η ώρα περνούσε και ο καιρός χειροτέρευε. Μετά από μερικά βασανιστικά λεπτά το GPS επιτέλους έγραψε ότι φτάσαμε στον προορισμό μας. Σκεφτήκαμε ότι σε λίγο θα μπαίναμε στο λεωφορείο και οτι σε μία ώρα θα ήμασταν στο ξενοδοχείο. Plot twist, το λεωφορείο δεν ήρθε ποτέ. Ή μάλλον ήρθε απλά εμείς δεν μπήκαμε, γιατί φυσικά βρισκόμασταν σε λάθος στάση!

 Η φίλη μου ορκίζομαι πως είχε βουρκώσει. Εγώ όντας η ψύχραιμη της παρέας (αστείο είναι, γελάστε), έψαξα να δω αν υπάρχει κι άλλο λεωφορείο και είδα ότι έφευγε ένα τελευταίο στις 12. Πήραμε το μετρό για να φτάσουμε γρήγορα, αφού δεν θέλαμε να ρισκάρουμε να χάσουμε την τελευταία μας επιλογή. Εν τέλει φτάσαμε στη στάση χίλια κομμάτια. Όταν ήρθε το λεωφορείο αποφασίσαμε να δείξουμε το εισιτήριο που είχαμε ήδη πληρώσει και να μην πούμε τίποτα. Βέβαια, όταν ο οδηγός το σκάναρε, είδε ότι ήταν από διαφορετικό δρομολόγιο, οπότε τα παζάρια μου δεν έπιασαν τόπο και δε γλιτώσαμε απο το να πληρώσουμε ξανά. Το αστείο της ιστορίας είναι οτι αυτό ήταν το λιγότερο! Στο ξενοδοχείο φτάσαμε μια και μισή το ξημέρωμα σε άθλια κατάσταση, αν όμως με ρωτήσεις, θα σου πω ότι ήταν ένα από τα αγαπημένα μου ταξίδια.
Ηθικό δίδαγμα μην εμπιστεύεσαι το GPS σου."

Ανακαλύψτε τις περιπέτειες της στα social media :
Facebook-  Katerina Kouk
Instagram-  @katerinakouk

Αν έχετε και εσείς μια ταξιδιωτική ιστορία που πιστέυετε οτι πρέπει να ειπωθεί στείλτε την στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και μπορεί να δημοσιευθεί!