Το  Friends stories αποτελεί μια νέα ενότητα στο blog μου, που δεν είναι ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο από αυτό που μαρτυράει το όνομα της. Ιστορίες φίλων. Έχω ζητήσει λοιπόν, από τους απανταχού ταξιδιάρηδες,  να μου εξιστορήσουν μια ταξιδιωτική τους εμπειρία.  Δεν έχει σημασία αν η ιστορία αυτή είναι αστεία ή περίεργη, σημασία έχει να αφεθούμε και να  ταξιδέψουμε μαζί τους, κάθε φορά σε διαφορετικό σκηνικό.

Η Realtimetraveller και το σκισμένο τζίν!

 Η σημερινή ιστορία έχει άρωμα Μέσης Ανατολής. Η Σταυρούλα ή Realtimetraveller κατά την επίσκεψη της στην Ιορδανία έζησε μια εμπειρία που θα θυμάται για όλη της τη ζωή. Ελάτε να απολαύσουμε την ιστορία της.

“ Πριν από πέντε χρόνια, επισκέφτηκα την Ιορδανία. Μια από τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού μου ήταν η διανυκτέρευση στην έρημο του Ουάντι Ραμ.
  Το Ουάντι Ραμ είναι διάσημο για την κόκκινη άμμο του, για τους μοναδικούς σχηματισμούς των βράχων που κάνουν το τοπίο να προσομοιάζει με αυτό του φεγγαριού, αλλά και για τις πολυάριθμες Χολιγουντιανές ταινίες που γυρίστηκαν εδώ. Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν είναι κομμάτι της ιστορίας μου, οπότε ας επιστρέψουμε σε αυτή!
  Αν και μου αρέσει να βλέπω τη ρομαντική πλευρά των πραγμάτων, είναι πιστεύω προφανές ότι οι καταυλισμοί της ερήμου αποτελούν πηγή παραγωγής χρήματος για τους Βεδουίνους και για τους ντόπιους επιχειρηματίες. Κάπως έτσι ήταν και ο καταυλισμός στον οποίο έμεινα εγώ. Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν εξαιρετικά άνετος και είχε υπέροχη θέα προς την περίφημη “Κοιλάδα του Φεγγαριού”.
  Τον καταυλισμό τον συντηρούσε μια οικογένεια από τη Συρία που είχε διασχίσει τα σύνορα προσπαθώντας να ξεφύγει από τον εμφύλιο πόλεμο της χώρας τους, και ευτυχώς κατάφερε να βρει στέγη και απασχόληση σε αυτόν τον καταυλισμό. Το ζευγάρι και τα 3 μικρά παιδιά τους ήταν ιδιαιτέρως φιλικά, διακριτικά και πολύ ευγενικά. Σε αντίθεση με άλλα παιδιά της ηλικίας τους, κάθονταν ήσυχα, παρατηρώντας με τα μάτια ορθάνοιχτα τους τουρίστες να εισβάλλουν στον χώρο τους! Η νύχτα ήταν μεγάλη και κάπως έτσι κάθισα μαζί τους και παίξαμε με τα παιχνίδια τους μέχρι πολύ αργά!
  Το επόμενο πρωί έπρεπε να φύγουμε, κατευθυνόμενοι προς τον επόμενο προορισμό μας. Το ζευγάρι θα μας οδηγούσε μέχρι το Κέντρο Επισκεπτών, όπου και θα μας παραλάμβαναν άλλοι οδηγοί. Τα παιδιά είχαν ήδη ξυπνήσει και κάθονταν δίπλα στους γονείς τους. Ενώ φορτώναμε τις αποσκευές μας στην καρότσα του αυτοκινήτου, ο ξεναγός στράφηκε προς το μεγαλύτερο αγόρι και έβαλε μερικά δηνάρια στο χέρι του.
  Και κάπως έτσι έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού... Ενώ χαιρετούσαμε την οικογένεια, το αγόρι με πλησίασε. Δεν μπορούσε να μιλήσει αγγλικά, αλλά έδειξε με το δάχτυλό του το σκισμένο μου τζιν (ναι, ένα από αυτά τα φανταχτερά που αγοράζουμε σκισμένα μόνο και μόνο επειδή είναι της μόδας!). Μάλλον το μοδάτο μου τζιν έδειχνε στα μάτια του περισσότερο για κουρέλι, γιατί το αγόρι άπλωσε το χέρι του και μου προσέφερε τα δηνάρια που μόλις του είχαν χαρίσει. Για να αγοράσω ένα καινούργιο τζιν. Επειδή το δικό μου ήταν σκισμένο…
 Αν υπάρχει ένα πράγμα που θα θυμάμαι πάντα από την Ιορδανία, είναι η στιγμή αυτή και μόνο...”

Ανακαλύψτε τις περιπέτειες της στα social media :
Facebook-  Real-Time Traveller
Instagram- @realtimetraveller
ή στο προσωπικό της blog www.realtimetraveller.com

Αν έχετε και εσείς μια ταξιδιωτική ιστορία που πιστέυετε οτι πρέπει να ειπωθεί στείλτε την στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και μπορεί να δημοσιευθεί!