Το  Friends stories αποτελεί μια νέα ενότητα στο blog μου, που δεν είναι ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο από αυτό που μαρτυράει το όνομα της. Ιστορίες φίλων. Έχω ζητήσει λοιπόν, από τους απανταχού ταξιδιάρηδες,  να μου εξιστορήσουν μια ταξιδιωτική τους εμπειρία.  Δεν έχει σημασία αν η ιστορία αυτή είναι αστεία ή περίεργη, σημασία έχει να αφεθούμε και να  ταξιδέψουμε μαζί τους, κάθε φορά σε διαφορετικό σκηνικό.

Ο Γιώργος και το εισιτήριο του τρένου!

 Σήμερα το εισιτήριο γράφει Αίγυπτος και πιο συγκεκριμένα Κάιρο. Ο Γιώργος Παπουτσάς είναι φοιτητής οικονομικών ο οποίος ζει επενδύοντας στις εμπειρίες και τα ταξίδια. Πριν λίγο καιρό βρέθηκε στην αρχέγονη γη των Φαραώ και μας διηγείται μια ιστορία από το ταξίδι του. Ελάτε να την απολαύσουμε.

 Βρίσκομαι στην Αίγυπτο, συγκεκριμένα στο Κάιρο και με φιλοξενεί μια φίλη μου. Είναι Πέμπτη, η φίλη μου πηγαίνει στο πανεπιστήμιο και εγώ ξεκινάω την εξερεύνηση της πόλης. Είχαμε πει το σ/κ θα πηγαίναμε μια εκδρομή σε κάποια άλλη πόλη. Γυρνάει το βραδάκι και απλά μου λέει ότι της έβαλαν διαγωνίσματα και ότι δεν θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε την εκδρομή. Εγώ την ίδια μέρα είχα μιλήσει με έναν Έλληνα, τον Άλεξ, που μόλις είχε έρθει Κάιρο. Είχαμε πει μήπως κανονίζαμε τίποτα και με ενημέρωσε ότι την Παρασκευή είχε κλείσει να πάει με τρένο στο Ασουάν. Οπότε, απλά ξυπνάω την επόμενη μέρα (Παρασκευή), και επί τόπου, τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω ‘’μπρο, έρχομαι Ασουάν’.
 Συναντιόμαστε στο κέντρο γύρω στις 14:00 και πηγαίνουμε μαζί στον σταθμό να βγάλω και εγώ εισιτήριο (το τρένο έφευγε στις 19:00). Φτάνουμε και απλά βλέπω χιλιάδες(!) ανθρώπους στον σταθμό. Μετά από αρκετή ώρα βρίσκουμε το γκισέ και ζητάω ένα εισιτήριο για Ασουάν. Μου λένε ‘’το τρένο είναι γεμάτο, δεν υπάρχουν θέσεις’’. Αμέσως ξενερώνω. Και δεν μπορούσε η φίλη μου να πάμε εκδρομή τελευταία στιγμή, και δεν μπορώ τώρα να πάω στο Ασουάν με τον Άλεξ.
 Η ώρα 15:00 και σιγά σιγά αποδέχομαι το γεγονός ότι θα ξεμείνω στο Κάιρο. Παίρνω τηλέφωνο την φίλη μου να της το πω. Ακριβώς 10 λεπτά μετά, βλέπω μια κλήση. Ήταν ο φίλος της φίλης μου. ‘‘ Έλα Γιώργο, μου είπε η Σάρα ότι δεν βρήκες εισιτήριο. Μην ανησυχείς! Έχω ένα φίλο, που έχει ένα φίλο, που έχει ένα φίλο μέσα στον σταθμό και θα προσπαθήσω να έρθω σε επικοινωνία για να σου δώσει εισιτήριο.’’ Δεν θα πω ψέματα, έμεινα λίγο… δεν το περίμενα. Στο ενδιάμεσο είμαστε για καφέ εγώ, ο Άλεξ και ένας φίλος του. Χτυπάει το τηλέφωνο. ‘’Έλα Γιώργο, δυστυχώς δεν μου έχει απαντήσει ο φίλος μου.’’ Σε 2-3 ώρες έφευγε το τρένο, οπότε είχε έρθει η ώρα να το χωνέψω ότι δεν θα πάω πουθενά.
 Αλλά 1 ώρα πριν την αναχώρηση ξανά χτυπάει τηλέφωνο. ‘’Έλα Γιώργο, σε περιμένει ένα εισιτήριο στον σταθμό. Πήγαινε γρήγορα να το πάρεις.’’ Και ξαφνικά, η διάθεση μου αλλάζει 180 μοίρες! Να μπαίνω στον σταθμό σαν τον δήμαρχο Καΐρου και να ψάχνω συγκεκριμένα έναν κύριο Μαχμούντ, ώστε να του πω 2 ονόματα και να πάρω το πολυπόθητο εισιτήριο. Ο φίλος του Άλεξ, να μου λέει συνέχεια το πόσο τυχερός είμαι και ότι η διασύνδεση που είχα είναι ο 2ος πιο ισχυρός αστυνομικός της Αιγύπτου! Και κάπως έτσι βρίσκουμε το γκισέ με τον κύριο Μαχμούντ. Και βλέπεις στο γκισέ εμένα και 7-8 στρατιωτικούς στην σειρά να με κόβουν από πάνω μέχρι κάτω, να μου κάνουν νοήματα να πάω σε άλλο γκισέ αλλά εγώ να τους λέω ‘’κάλμα, κάλμα’’. Επιτέλους, έχω το εισιτήριο στα χέρια μου λίγη ώρα πριν φύγει το τρένο. Δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει! Ξεκινώ λοιπόν με τον Άλεξ ένα ταξίδι 13 ωρών με τελικό προορισμό το Ασουάν.
 Κάπως έτσι ήταν και οι 10 μέρες που πέρασα στην Αίγυπτο. Οι άνθρωποι της ήταν τόσο φιλικοί, φιλόξενοι και πρόθυμοι να με βοηθήσουν στα πάντα, χωρίς καν να τους το ζητήσω!

Ανακαλύψτε τις περιπέτειες του στα social media :

Facebook-  George Papoutsas

Instagram - @georgepapoutsas

Αν έχετε και εσείς μια ταξιδιωτική ιστορία που πιστεύετε ότι πρέπει να ειπωθεί στείλτε την στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και μπορεί να δημοσιευθεί!