Τον τουρισμό σαν γενική έννοια νομίζω ότι όλοι τον έχουμε υπόψιν μας. Τουρισμός λοιπόν, μπορεί να οριστεί η περιοδεία που κάνει ένα ή περισσότερα άτομα, μακριά από το σπίτι τους για ψυχαγωγία, επαγγελματικούς ή άλλους σκοπούς, για περισσότερο από μια ημέρα, αλλά λιγότερο από έναν χρόνο.

Βέβαια τουρίστας δεν είναι μόνο κάποιος που θα πάει σε έναν «ξένο» τόπο για να δει ένα αξιοθέατο, μπορεί να είναι και κάποιος που παραβρίσκεται σε κάποιο συνέδριο (επαγγελματικός τουρισμός) ή παρακολουθεί κάποιο αθλητικό γεγονός (αθλητικός τουρισμός). Έτσι, σύμφωνα με τις διάφορες ανάγκες τους και τους λόγους για τους οποίους ταξιδεύουν, οι τουρίστες κατατάσσονται σε κάποιες κατηγορίες. Η κατηγορία που θα ασχοληθώ στο συγκεκριμένο άρθρο είναι ο θρησκευτικός τουρισμός, που είτε το πιστεύετε είτε όχι, είναι η παλαιότερη μορφή τουρισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας και μια από τις πιο διαδεδομένες. Ο θρησκευτικός τουρισμός υπάγεται στην κατηγορία του εναλλακτικού τουρισμού, ενώ παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς συνδυάζει πολιτιστικούς, πολιτικούς όσο και αρχιτεκτονικούς παράγοντες.
Ο άνθρωπος ως θρησκευτικό ον (homoreligious), είναι από τη φύση του άρρηκτα συνδεδεμένος µε το θεό και τη λατρεία. Η πίστη προσδιορίζει το άτοµο ήδη από τη γέννησή του και το κατατάσσει σε µία οµάδα µε κοινά πιστεύω, ήθη και έθιµα. Οι θρησκείες έκαναν την εµφάνισή τους σχεδόν ταυτόχρονα µε την ανθρώπινη παρουσία στη γη, ενώ δεν έχει υπάρξει λαός όπου να µην είχε κάποιο είδος θρησκείας ή λατρείας προς κάποιο ανώτερο ον στο οποίο προσέφεραν τα δέοντα. Ο άνθρωπος λοιπόν, προσπαθώντας να προσεγγίσει το θείο καταφεύγει στο προσκύνηµα. Ακολουθώντας λοιπόν τα προστάγματα της θρησκείας του, αλλά και τη φωνή της συνείδησής του ξεκινά το ταξίδι του προς τη λύτρωση.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο χιλιάδες Αιγύπτιοι έπλεαν προς τον ποταμό Νείλο µε τις φελούκες τους, µε σκοπό να µεταβούν στο ναό της Μέµφιδος για προσκύνηµα. Οι Έλληνες, ως πιστοί στο δωδεκάθεο, µετέβαιναν στους ∆ελφούς και επιζητούσαν χρησµούς από το µαντείο του Απόλλωνα και την Επίδαυρο για να θεραπευθούν στο ναό του Ασκληπιού. Στο Μεξικό οι κάτοικοι-πιστοί προσέφευγαν στο ναό του Quetzal, οι κάτοικοι του Περού στο Κούζκο και οι Βολιβιανοί στη λίµνη Τιτικάκα. Στην εποχή του Μεσαίωνα οι πιστοί µετέβαιναν για προσκύνηµα στον Άγιο Ιάκωβο της Κοµποστέλα και στη Μέκκα. Κοινό γνώρισµα λοιπόν όλων των θρησκειών σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας ήταν η παρότρυνση των πιστών (µέσω των θρησκευτικών τους κειµένων) προς αναζήτηση της θεότητας µέσω του προσκυνήµατος.
Η χώρα μας είναι ένας από τους κορυφαίους προορισμούς παγκοσμίως, (και) όσον αναφορά τον θρησκευτικό τουρισμό, αφού η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται για τη θρησκευτικότητα, τη βαθιά πίστη και αφοσίωση στο Θεό για δυο χιλιάδες χρόνια, διατηρώντας τις αρχές της Ορθοδοξίας. Κάτι που συνεπάγεται με πληθώρα χριστιανικών κτιρίων από τη Βυζαντινή, τη μεταβυζαντινή περίοδο και έπειτα. Κάθε εκκλησία, μοναστήρι ή εξωκλήσι είναι από μόνο του ένας «θησαυρός», αλλά ο επισκέπτης βιώνει μια μαγική εμπειρία, καθώς έχει την ευκαιρία να συναντήσει πέραν από τους πανέμορφους ναούς, τη μοναδική φυσική ομορφιά των τοπίων της Ελλάδας.
Κάποιοι από τους κορυφαίους θρησκευτικούς προορισμούς στη χώρα μας είναι το Άγιο όρος, τα Μετέωρα, η Παναγία της Τήνου, η Παναγία Σουμελά, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στη Πάτμο, η Μονή Δαφνίου, ο Μιστράς και πολλά άλλα. Όσον αναφορά τον υπόλοιπο κόσμο, αρκετά ψηλά στη λίστα βρίσκεται η βασιλική του Αγ. Πέτρου και γενικά όλη η περιοχή του Βατικανού, η Αγιά Σοφιά και οι παρακείμενες βυζαντινές εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, σχεδόν όλη η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ (top προορισμούς για πιστούς όλων των θρησκειών), το Μεγάλο Τζαμί της Μέκκας και φυσικά πολλά άλλα.

Εάν το άρθρο σου φάνηκε ενδιαφέρον ή συνέβαλε στην ποιοτική πληροφόρησή σου, τότε μπορείς να κάνεις like στη σελίδα μου στο facebook:o_thessalonikios ή follow στο instagram!

Μουζακίδης Παντελής