Το Friends stories αποτελεί μια νέα ενότητα στο blog μου, που δεν είναι ούτε κάτι περισσότερο ούτε κάτι λιγότερο από αυτό που μαρτυράει το όνομα της. Ιστορίες φίλων. Έχω ζητήσει λοιπόν, από τους απανταχού ταξιδιάρηδες, να μου εξιστορήσουν μια ταξιδιωτική τους εμπειρία. Δεν έχει σημασία αν η ιστορία αυτή είναι αστεία ή περίεργη, σημασία έχει να αφεθούμε και να ταξιδέψουμε μαζί τους, κάθε φορά σε διαφορετικό σκηνικό.

Η Αλεξάνδρα και το φιλοδώρημα!

 Η Αλεξάνδρα Ανδριάδη από τον Βόλο είναι η εμπνεύστρια και διαχειρίστρια του blog "Sofita.gr". Στην διαδικτυακή της σοφίτα, μοιράζεται τις σκέψεις, τις εμπειρίες , τις ιδέες και τις ταξιδιωτικές της ιστορίες. Μια από αυτές θα μας διηγηθεί παρακάτω. Ελάτε να την απολαύσουμε.
 «Στην εποχή μας πια, όταν ταξιδεύουμε είναι πολύ εύκολο να βρούμε κριτικές για μέρη που θέλουμε να επισκεφθούμε και για το φαγητό που θέλουμε να δοκιμάσουμε. Ειδικά όταν πρόκειται για τοπική κουζίνα συμβουλευόμαστε διάφορες ιστοσελίδες, τα κινητά μας και τις αντίστοιχες εφαρμογές. Κάπως έτσι κινηθήκαμε κι εμείς στο ταξίδι μας στο Βουκουρέστι.
Όμως, το πρώτο βράδυ που βγήκαμε για μια βόλτα στην πόλη και είχαμε όρεξη να τσιμπήσουμε κάτι, με έπιασε ο αυθορμητισμός μου και πρότεινα να μπούμε σε όποιο μαγαζί μας εμπνέει απ’ έξω. Έτσι. Με την πρώτη ματιά. Όποιο μας κάνει το «κλικ». Πολύ κακή ιδέα στη συγκεκριμένη περίπτωση οφείλω να ομολογήσω.
 Σε ένα-δυο που μας άρεσαν δεν είχε να καθίσουμε και μάλιστα το ένα ήθελε κράτηση στις ώρες αιχμής. Εκείνο το μαγαζί στο οποίο τελικά καθίσαμε να φάμε, φαινόταν παραδοσιακό. Φορούσαν στολές, έπαιζαν ζωντανή μουσική και απλώς ανυπομονούσαμε να δοκιμάσουμε τις λιχουδιές τους. Τέλεια! Αυτό που ψάχναμε. Κάτι παραδοσιακό. Τι μπορούσε να πάει στραβά;
Παραγγείλαμε διαφορετικά πιάτα, για να μπορούμε να δοκιμάσουμε έστω μια μικρή ποικιλία γεύσεων και κάποια μας άρεσαν, ενώ άλλα όχι. Αναμενόμενο, σωστά; Όλα φυσιολογικά μέχρι εδώ.
 Φτάνουμε, όμως, στη διαδικασία της πληρωμής και ενώ πληρώνουμε με κάρτα χωρίς κανένα πρόβλημα, αποφασίζουμε να δώσουμε και μέσω αυτής το πουρμπουάρ, όπως συνηθίζουμε ήδη σε πολλά μέρη. Τότε, μας ανακοινώνουν ότι αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να το δώσουμε σε μετρητά, αλλιώς δεν μπορούμε να φύγουμε.
 Και όλο αυτό το σκηνικό εκτυλίσσεται σε ένα μέρος στο οποίο δεν είσαι καν αναγκασμένος από κάποιον κανονισμό/νόμο να αφήσεις tips… Άσε που, αρχικά, εμείς ήμασταν παραπάνω από πρόθυμοι να είμαστε ευγενικοί και να το δώσουμε μέσω της κάρτας. Για μια στιγμή πέρασε από το μυαλό μου ότι για ένα πουρμπουάρ -που είχαμε το δικαίωμα να μην δώσουμε- θα μας έβαζαν να πλύνουμε και πιάτα.
 Σκασμένοι εμείς, δώσαμε τα λιγοστά μετρητά που διαθέταμε εκείνη την ώρα πάνω μας και που ευτυχώς συμπλήρωναν το ποσό που μας ζήτησαν, ενώ είχαμε σκοπό να τα χρησιμοποιήσουμε αλλού αργότερα. Έπειτα, φύγαμε με το πιο δυσαρεστημένο πρόσωπο που θα μπορούσαμε να τους δώσουμε.
 Βγαίνοντας από το μαγαζί εκνευρισμένοι με τη συμπεριφορά των υπεύθυνων του καταστήματος, αποφασίσαμε να δούμε τις κριτικές για το συγκεκριμένο μέρος.
 Τι να πω… ουπς! Αν τις είχαμε δει πριν μπούμε, θα είχαμε γλυτώσει και χρόνο και χρήμα!»

Ανακαλύψτε τις περιπέτειες της στα social media :
Facebook- Sofita: a stories-made world
Instagram- @ alex__art & @sofita.stories
ή στο προσωπικό της blog www.sofita.gr

Αν έχετε και εσείς μια ταξιδιωτική ιστορία που πιστεύετε ότι πρέπει να ειπωθεί στείλτε την στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και μπορεί να δημοσιευθεί!